"На утрето само можем да му се надяваме, чедо. Я дойде, я не.

Ти по-добре ела днес. Направила съм ти любимата баничка. Да видиш каква бухнала и жълта стана - тъй са домашните яйца! И кисело мляко има, тамън вчера го подквасих. Ще хапнеш, ще поприказваме малко, телефона ми ще оправиш по новото време, ще си набереш зюмбюли от градината… Пък после пак ще си ходиш по твоите си воли и неволи. Те никога не свършват, чедо. Само времето с любимите хора ти бяга; все напред бяга.

Утрето, ако вземе да дойде, ще му се радваме и на него овреме. Но ти… Ти по-добре ела днес."

© Доника Краева, автор на книгата „Цветни мисли”